Konkursni rad za zgradu Državne markarnice u Beogradu predstavlja jedan od manje poznatih Zlokovićevih projekata iz zrelog perioda stvaralaštva koji je sada istraživačima dostupan u Legatu Milana Zlokovića pri Muzeju grada Beograda. Državna markarnica, ustanova u kojoj su štampane poštanske i taksene marke i druge vrednosne hartije, nalazila se pre Drugog svetskog rata u niskim barakama na prostoru u podnožju Senjaka (na uglu Bulevara vojvode Mišića i Ruske ulice). Na obližnjem praznom placu je planirana izgradnja novog objekta markarnice za koju je konkurs bio raspisan 1936. godine. Konkursom se predviđala izgradnja glavne zgrade, koja bi imala suteren, prizemlje i tri sprata, a nalazila bi se na donjoj parceli uz glavnu ulicu, te vile za direktora, nekoliko stambenih objekata za službenike markarnice i obdanište za decu zaposlenih, na prostoru gornje parcele (iza glavne zgrade, na uglu Ruske i Nove ulice). Prema ovom programu i Zloković razrađuje svoje rešenje u kome se prepoznaje specifičan prosede racionalističke evokacije. U arhitekturi glavne zgrade, težištu projekta, dominira strukturacija glavne fasadne opne u odnosu na unutrašnju organizaciju i visinsko raslojavanje objekta prema drugoj parceli, odnosno stambenim objektima.
